Εξι περίπου μήνες μετά την καταστροφή του φοινικοδάσους από τη μεγάλη πυρκαγιά, που ξέσπασε στην περιοχή, οι κορυφές των φοινίκων πρασινίζουν -αφού τουλάχιστον αυτές παρέμειναν ζωντανές- και το έδαφος βλασταίνει και πάλι.
Τη ζωή, την εξέλιξη, δεν τη σταματάς, προχωρά σβήνοντας, όσο μπορεί, τα σημάδια που τη βασάνισαν. Οι κορμοί μπορεί να είναι μαύροι αλλά τα φύλλα αντιστέκονται και η καρβουνιασμένη εικόνα δίνει τη θέση της στην αναγέννηση του περιβάλλοντος.
Ωστόσο, αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει, εφόσον το πείσμα της Φύσης για ζωή είναι τέτοιο, είναι να προφυλαχθεί και να προστατευθεί η περιοχή, ό,τι ακριβώς δηλαδή δεν έγινε πριν συντελεστεί η καταστροφή πέρυσι το καλοκαίρι.
Να ολοκληρωθεί η περίφραξη για να μην μπαίνουν στον χώρο πέριξ της λίμνης ζώα που τρώνε τη βλάστηση, να δημιουργηθεί σύντομα ο Φορέας Διαχείρισης της περιοχής, τον οποίο γνωρίζουμε ότι 'τρέχει' ο νέος Καλλικρατικός Δήμος Αγίου Βασιλείου, να υπάρξουν μέτρα πυρασφάλειας, να απαγορευθεί, για όσο χρειαστεί, η ανθρώπινη τουριστική δραστηριότητα, που εγκυμονεί κινδύνους -ειδικά την τουριστική περίοδο που πλησιάζει- και να παρθούν από όλους τους αρμόδιους φορείς όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη φύλαξη και προστασία του δάσους.
Κυριότερα να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην περιοχή, να απαλλοτριωθεί, εφόσον ανήκει σε ιδιώτη και να γίνει μια πραγματικά προστατευόμενη περιοχή Νatura.
Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις το δάσος θα αναγεννηθεί ακόμη πιο σύντομα από όσο όλοι περιμένουμε και παράλληλα θα έχουν ξεπληρώσει όσοι διαχρονικά αδιαφόρησαν για το φοινικόδασος, το χρέος τους απέναντι στη Φύση που πλήγωσαν.
ΧΑΡΑ ΒΗΛΑΡΑ
